赏花有补贴 第36届中国洛阳牡丹文化节将于4月5日开幕
Insulae Marchionis[1] (Francice ?les Marquises; Marchionice Te Henua (K)enana (Lingua Insularum Marchionis Septentrionalium) et Te Fenua `Enata (Lingua Insularum Marchionis Australis), ambobus 'Terra Hominum' significantibus), vel Archipelagus Marchionis (Francice Archipel des Marquises), vel vulgo Marchiones (Francice Marquises), sunt grex insularum volcanicarum Polynesiae Francicae, collectivitas transmarina Francica in Oceano Pacifico australi situs, ad 9° 00S et 139° 30W perscriptus. Locus altissimus est cacumen Montis Oave in insula Ua Pou, ad 1230 metra (4035 pedes) supra aequor maris.[2]
Insulae Marchionis sunt una ex quinque partibus administrativis Polynesiae Francicae. Caput partis administrativae est oppidum Taiohae in insula Nuku Hiva situm. Numerus civium insularum censu Augusti 2007 fuit 8632.[3]
Historia
[recensere | fontem recensere]Primi homines Insularum Marchionis fuerunt Polynesii, qui, secundum indicia archaeologica, ante saeculum quartum advenerunt. Indicia ethnologica et linguistica subiciunt eos ex regione Insulis Samoanis et Tonga venerunt.
Nominatae sunt insulae ab Alvaro de Menda?a de Neira exploratore Hispanico, qui eas die 21 Iulii 1595 attigit. Eae ex patrono García Hurtado de Mendoza, quinto Marchione Ca?ete? (Hispanice Marqués de Ca?ete), tum Vicerege Peruviano, appellatae sunt. Menda?a primum Fatu Hiva, deinde Tahuata visitavit, antequam ad Insulas Salomonis navigavit.
Iosephus Ingraham, mercator pellis maritimae Civitatum Foederatarum, brig? Hope ducens, insulas septentrionales anno 1791 primum visitavit, quas Washington Islands appellavit.[4] Anno 1813, Commodore? David Porter insulam Nuku Hiva pro Civitatibus Foederatis postulavit, sed Congressus Civitatum Foederatarum postulationem nunquam sanxit, et anno 1842, Francia omne archipelago potita est, coloniam (anno 1859 relicturam) Nuku Hiva in insula constituens. Dicio Francica anno 1870 iterum constituta, et deinde in territorio Polynesiae Francicae summersa est.
Geographia
[recensere | fontem recensere]
Insulae Marchionis sunt unus ex remotissimis orbis terrarum archipelagis, circa 1371 chiliometra ad boreorientalem Insulae Tahiti et circa 4800 chiliometra ab occidentali Mexici litore, proxima massa terrestre continente, iacentes.
Insulae archipelagi
[recensere | fontem recensere]Insulae Septentrionales
[recensere | fontem recensere]
Insulae Australes
[recensere | fontem recensere]
Montes marini
[recensere | fontem recensere]Sunt nonnulli montes marini, plerumque in regione Marchionum Septentrionalium, inter quos:
Geologia
[recensere | fontem recensere]
Insulae Marchionis plerumque ex montibus igniferis natae sunt.
Demographica
[recensere | fontem recensere]
Numerus civium in censu Augusti 2007 fuit 8632,[3] 80 minus quam in censu Novembris 2002, et multo minus quam aestimationes saeculo sexto decimo factae, quae coniecerunt numerum civium plus quam 100 000 fuisse.
Numeri civium historici
[recensere | fontem recensere]| 1971 | 1977 | 1983 | 1988 | 1996 | 2002 | 2007 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 5593 | 5419 | 6548 | 7358 | 8064 | 8712 | 8632 | ||||||
| Numeri ex censibus superioribus.[3][5][6] | ||||||||||||
Cultura
[recensere | fontem recensere]
Insulae Marchionis olim erant sedes civilizationis Polynesiae orientalis.
Biologia
[recensere | fontem recensere]Oecosystema in nonnullis regionis insulis a feris animalibus rusticis? devastatum est; qua re, ut reliquiae conservarentur, Reservationes Naturae Insularum Marchionis? anno 1992 constitutae sunt.
In cultura Occidentali
[recensere | fontem recensere]- Paulus Gauguin pictor Francicus et Iacobus Brel cantor Belgicus ultimos eorum vitarum annos in Insulis Marchionis degerunt, et ibi sepulti sunt. Brel "Les Marquises," carmen celebre, de suo domo ultimo composuit.
- Arminius Melville insulas visitavit, de quibus in mythistoria Typee scripsit.
- Robertus Ludovicus Stevenson insulas anno 1888 visitavit, et suam commorationem in libro In the South Seas descripsit.[7]
- Fridericus O'Brien anno 1919 librum White Shadows in the South Seas[8] de sua commoratione in insulis scripsit; liber fuit fons pelliculae MGM anno 1928 vulgatae.
- Thor Heyerdahl librum Fatu Hiva de commoratione annua in Fatu Hiva scripsit.
- Nomen Markesan, urbis in Visconsinia, ex nomine Anglico Marquesas appellatur.
Nexus interni
Notae
[recensere | fontem recensere]- ↑ Insulae Marchionis—Georgius Forster, Florulae Insularum Australium Prodromus (Gottingae: Typis Joann. Christian. Dietrich, 1786), passim; insulae Marchionis—C. H. Persoon, ed., Synopsis Plantarum, seu Enchiridium Botanicum, complectens Enumerationem Systematicam Specierum Hucusque Cognitarum (Parisiis Lutetiorum: apud Carol. Frid. Cramerum; et Tubingae: apud J. G. Cottam, 1805), p. 14.
- ↑ Situs publicus communium Insularum Marchionis, apud www.polynesie-franciase.pref.gouv,.fr.
- ↑ 3.0 3.1 3.2 Lapsus in citando: Invalid
<ref>tag; no text was provided for refs namedcensus - ↑ Papers of Joseph Ingraham, 1790-1792: Journal of the Voyage of the Brigantine "Hope" from Boston to the North-West Coast of America. . World Digital Library. 1790-1800
- ↑ 2002 census
- ↑ 1971, 1977, 1983, 1988, and 1996 censuses[nexus deficit]
- ↑ Sharebook.co.kr
- ↑ Gutenberg.org
Bibliographia
[recensere | fontem recensere]- Stevenson, Robert L. 1896. In the South Seas. Apud www.gutenberg.org.
Nexus externi
[recensere | fontem recensere]
|
Vicimedia Communia plura habent quae ad Insulas Marchionis spectant. |
- Effectus tsunami Aleutiani 1946 in Insulis Marcvhionis, apud www.usc.edu
- Situs publicus: Les ?les Marquises en polynésie fran?aise, apud www.marquises.pf